Blogger Get Me Money Please

     จากพ.ศ.2549 จนถึงปัจจุบันก็หลายปีอยู่ที่ผมคลุกคลีกับ Blogger เริ่มบล็อกแรกก็เขียนเรื่องสัพเพเหะระคิดเองมั่งก็อปจากเน็ตมั่ง รูปแบบบล็อกก็ตาม Template เขาเลยครับไม่รู้จักการปรับแต่งอะไร เห็นเขาบอกบล็อกหาตังค์ได้แค่ติด Adsense ก็มีรายได้ ไอ้ผมมันก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรแต่อยากได้ตังค์ขอแค่เดือนสามสี่พันบาทก็พอ เอาเลยครับตัดสินใจส่งบล็อกไปสม้ครติด Ads ดีกว่า แต่เรื่องไม่ง่ายอย่างนั้นซิครับท่าน ช่วงนั้นเขาว่าบล็อกต้องเป็นภาษาอังกฤษถึงจะสมัครได้แล้วจะทำอย่างไงหล๊ะครับก็บล็อกแรกของผมมันไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เมื่ออยากได้เงินมันต้องพยายามครับต้องโมบล็อกใหม่เปลี่ยนไทยเป็นอังกฤษ กรรมวิธีง่ายๆ สำหรับคนภาษาอังกฤษอ่อนแออย่างผมก็กูเกิ้ลไงครับจัดการให้มันแปล โอเคแล้วครับบล็อกไทยกลายพันธุ์เป็นฝรังโกอินเตอร์แล้วครับส่วนจะอ่านรู้เรื่องหรือเปล่าบอกตรงๆ ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆ วัดใจกันครับส่งไปติด Adsense เลย ไม่ต้องคิดอะไรมาก สามวันต่อมากูเกิ้ลส่งเมล์มาตอบรับแปลความหมายตามใจผมว่า “ยินดีด้วยค๊ะ ทางเราพิจารณาแล้วบล็อกของท่านมีคุณค่าและสาระสูงสุดคู่ควรที่ร่วมวงเสวนากับทางกูเกิ้ล ดังนั้นเราใคร่ขอให้คุณล็อกอินเข้าสู่บัญชีแอ๊ดเซ็นต์แล้วรีบนำโฆษณาของเราออกเผยแพร่ในบัดดล” งงใหมท่านทำไมเมื่อก่อนมันถึงสมัครผ่านง่ายจังหรือว่าบล็อกผมมันคุณภาพจริงๆ ก็ยังสงสัย
     เมื่อติด Ads แล้วทำไงจะได้ตังค์ แอ๊ดเซ็นต์จะได้เงินมันต้องมีคนคลิ๊ก จะให้มีคลิ๊กมันต้องมีคนเข้าบล็อกแต่อนิจจาในเมื่อบล็อกของผมมันก็มีแต่ผมเท่านั้นแหล๊ะที่เข้าแล้วมันจะหาคลิ๊กได้ยังไงในเมื่อเขาไม่ให้เราคลิ๊กเอง คิดแล้วเริ่มปวดหัวเดือนละสามสี่พันที่ตั้งไว้มันไม่ง่ายซะแล้ว และแล้วยุทธวิธีต้อนปลาเข้าไซรก็บังเกิดผมจัดการเขียนเนื้อเรื่องใหม่กับบล็อกเดิมด้วยบทความภาษาไทยเพราะผมต้องการให้คนไทยอ่าน เพราะหากเขียนอังกฤษให้ฝรั่งอ่านท่ามันคงจะด่าผมน่าดูข้อหาทำภาษาวิบัติ เขียนได้สิบกว่าบทความเน้นเรื่องราวทั่วไปในเรื่องที่เราเห็นที่เราพบ ไม่สนใจเรื่องคีย์เวิร์คหรื่อราคาค่าคลิ๊กครับเพราะตอนนั้นมันไม่รู้อะไรจริงๆ จัดการซับนรกฝากลิ๊งค์ไปทั่ว ที่ไหนให้ประกาศหรือลงโฆษณาฟรีส่งไปด๊ะ เว็บไดเร็คทอรี่ที่ไหนมีก็ส่งร่วมประกวดได้ลงมั่งไม่ได้ลงมั่งไม่สนใจดีกว่าอยู่เฉยๆ นี่แหล๊ะครับ Seo ของคนโง่แบบผมเมื่อปี 49 แล้วถามว่าเป็นไงมั่งมีคนเข้าเพิ่มใหมได้ตังค์ค่าคลิ๊กตามเป้าหรือเปล่า ถ้าถามจริงก็บอกตรงในแต่ละเดือนนอกจากผมแล้วก็มีคนหลงเข้ามาก็เฉลี่ยเดือนละ 100-200 คน ซึ่งก็เป็นผมเองซะร้อยกว่า เรื่องรายได้ไม่ต้องพูดถึงเดือนหนึ่งได้ยังไม่ถึงห้าบาท…เลิกเลยครับมันไม่รุ่งก็ไม่รู้จะไปเสียเวลาไปทำไมทิ้งส่งเลย เอาเวลาเอาสมองไปเป็น Soccer Manager วางแผนวิเคราะห์เจาะลึกเกมการแข่งขันรายวันดีกว่าง่ายกว่าเยอะ ทิ้งบล็อกไปนานพร้อมกับหมดเงินไปหลายหมื่นบาทกับการเป็นนักวิเคราะห์การแข่งขันรายวัน ซึ่งช่วงนั้นก็เป็นยุคทองของบล็อกฟรีอย่าง Wordpress ที่เข้าแพร่กระจายหลายเจ้า ผมก็เข้าไปมีส่วนร่วมกับเขาแทบทุกที่ทั้งที่ idatablog สุมหัว blogka bloggoo blogthai (เขียนชื่อผิดไปบ้างหรือเปล่าไม่แน่ใจเพราะลืมๆ ไปแล้ว) ใส่มันทุกที่รวมถึงเว็บฟรีต่างๆ ผมก็ไปแจม ในที่สุดก็พิจารณาได้เรามันไม่เหมาะกับกับ Wordpress ผมตัดใจหันกลับมาหาบล็อกเกอร์มุ่งมั่นเรียนรู้ศึกษาจากบทความต่างๆ ที่มีในอินเตอร์เน็ตซึ่งมันก็ก็อปกันไปกันมาซ้ำซากหาความใหม่ความสดแทบไม่เจอ สัจจะธรรมก็บังเกิดถ้ามัวก็อปมัวลอกเขาอยู่ไซร้แล้วเมี่อไรเราจะได้เป็นผู้นำแถมตังค์ก็จะอด ผมเริ่มเขียนบทความเองไม่ง้อใครแล้วเป็นช่วงเวลาเดียวที่ผมได้รู้จัก Thaiseoboard แหล่งปัญญาของคนหากเงินทางอินเตอร์เน็ต ผมเริ่มศึกษาเกี่ยวกับ Seo คีย์เวิร์ค Content Onpage และศัพท์แสงต่างๆ เกี่ยวกับการหาเงินทาง IM พยายามเก็บเกี่ยวความรู้มาต่อยอดการหากิน ซึ่งตั้งแต่รู้จักไทยเสียวรายได้ทางอินเตอร์เน็ตเดือนละสี่ห้าพันอย่างที่ผมตั้งไว้ในตอนแรกฏ็ไม่ใช่เรื่องยาก
     ทุกวันนี้ผมหากินด้วยบล็อกเกอร์อย่างเดียวเฉลี่ยแล้วหมื่นขึ้นสบายๆ สุงสุดที่ได้มาก็เกือบสองหมื่นซึ่งก็ไม่ใช่เป็นรายได้ที่มากมายอะไรแต่มันก็ไม่น้อยเลยเพราะเรียกว่าผมแทบบไม่ได้ลงทุนอะไร ถามว่าผมใช้บล็อกเกอร์ทำอะไรถึงได้เงิน ตอบเลยครับผมไม่เคยปั่นบล็อกไม่เคยคิดหากินกับ Amazon แต่มีช่องทางอื่นที่ใช้บล็อกเกอร์ทำเงินนอกเหนือจาก Adsense ถ้าอยากรู้ไว้บทความหน้าผมจะมาเล่าให้ฟัง สำหรับบทความนี้ก็ขอพักครึ่งไว้ก่อนไม่ไหวตาลายเหลือเกิน

มีผู้อ่านแล้ว.. ..ครั้ง

About ""

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus suscipit, augue quis mattis gravida, est dolor elementum felis, sed vehicula metus quam a mi. Praesent dolor felis, consectetur nec convallis vitae.

Breaking