ง่ายๆ ไร้รูปแบบกับเขียนบทความลงบล็อก

มาเขียนบทความเพื่อปั้นบล็อกเกอร์คุณภาพสู่สังคมไทยกันดีกว่าครับท่าน : ผมว่าหลายคนคงสับสนหรือยังมองหาแนวทางการเขียนบล็อกเป็นของตัวเองไม่เจอวันนี้ก็เลยขอทำตัวเป็นศิราณีแนะนำวิธีการเขียนบทความแบบไร้รูปแบบไม่ยึดหลัการ ไม่สนใจรายได้ที่จะตามมาแค่ปราถนาอยากจะเขียนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาในชีวิตถ่ายทอดต่อให้คนอื่นได้รับรู้ แล้วจะเขียนอะไรดีหล๊ะ!!! คุณอยากจะเขียนอะไรก็เขียนเถอะครับมันสามารถเขียนได้หมดครับไม่จำกัดแนวอยู่แล้ว ผมว่าหากเราไม่คิดถึงเรื่องเงินก็ไม่จำเป็นต้องเล่นคีย์เวิร์ด ไม่ต้องสนใจหลัก SEO ไม่ต้องเอาใจ google ขอแค่เอาใจใส่คนอ่านก็พอ กินก๋วยเตี๋ยวร้านไหนอร่อยอยากบอกเขียนมา หมากัดกันข้างบ้านเห็นแล้วอยากเล่าเขียนมา เที่ยวที่ไหนมาอยากแนะนำเขียนมา หนังเรื่องไหนประทับใจเขียนมา ดารา AV คนไหนลีลาสะใจเขียนมา กับสารพัดสาระพันเรื่องราวที่คุณอยากเขียนขอเพียงแค่เขียนสำนวนบอกเล่าเอาแบบเราพูดคุยกันตามสไตล์คุณเองไม่ต้องทำตัวเป็นผู้ทรงภูมิเล่นแต่สำนวนวิชาการแต่ถ้าวิชากวนเล่นได้ครับ ต้องไม่ก็อปปี้เรื่องของคนอื่นเขาเพราะเราก็มีสมองเป็นของตัวเองเขาแต่ถ้าจำขี้ปากเขาแล้วเอามาเล่าต่ออันนี้ถือว่าไม่ผิด ทุกงานเขียนไม่จำเป็นต้องไปจำกัดความสั้นและความยาวขอเป็นสกู๊ปกำลังดีๆ และต้องมีภาพประกอบอย่างน้อยหนึ่งภาพที่ถ่ายเองไม่ต้องใช้กล้องตัวละเป็นหมื่นเอาแค่โทรศัพท์มือถือถ่ายก็เหลือแหล่แล้วครับ แต่ถ้าที่บ้านไม่มีอะไรจะใช้ถ่ายรูปได้ก็พอจะอนุโลมให้ไปก็อปเขามาแล้วเปลี่ยนชื่อเอา เขียนมาเถอะครับอะไรก็ได้ที่คิดว่ามันเข้ากับหมวดหมู่ต่อไปนี้ หากไม่ใช่ก็ขอให้ใกล้เคลียง
สุขภาพความงาม
บันเทิง
อาหาร
ท่องเที่ยว
คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ต
ศาสนา ธรรมะ
สัตว์เลื้ยง ต้นไม้
และอื่นๆ อีกมากมาย
เราควรเป็นนักเล่าที่สามารถถ่ายทอดภาษาพูดสู่ภาษาเขียนให้คนอื่นอ่านแล้วเข้าใจในเรื่องที่เขียนได้ก็พอครับอย่าวกวนไปมาหรือพร่ำพรรณาจนเพ้อเจ้อ ไปพบไปเจออะไรแล้วอยากจะเล่าหรือแบ่งปันเขียนมาได้หมด เขียนเสร็จแล้วลองตั้งสติพิจารณาดูความน่าสนใจของบทความครับว่ามันพอจะมีคุณค่าหรือสาระแก่คนอ่านหรือเปล่า

ตัวอย่างงานเขียน
ก๊วยเตี๋ยวป้ามาลีของดีใกล้ๆ ตัวที่เขาอร่อยกันมาเป็นสิบปีแต่ผมนี่ดันเพิ่งเจอ
ทุกวันครับที่ผมต้องขับรถออกไปปากซอยบ้านมองข้างทางตรงปากซอยผมจะเห็นคนมามุงรถเข็นขายอาหารคันเก่าๆ ที่รู้สึกว่าจะมีแม่ค้าเป็นหญิงมีอายุซักหน่อยสาละวนกับการบริการลูกค้า มองไม่ออกครับว่าแกขายอะไรทั้งๆ ที่ผมก็ผ่านร้านแกมาเป็นสิบปีและก็เห็นคนแน่นอย่างนี้ทุกวัน วันนี้อดรนทนไม่ไหวต้องตามไปดูให้ได้ว่าแกขายอะไรมันอร่อยหรือไงทำไมคนถึงรุมกันเยอะขนาดนี้ร้านก็เก่าดูท่าทางไม่น่าจะสะอาดเท่าไรแกมีทีเด็ดอะไรกันตามผมมาครับเราไปสืบความจริงกัน
ผมจอดรถห่างร้านป้าแกประมาณร้อยเมตรพอเปิดประตูลงไปเท่านั้นแหล๊ะครับกลิ่นหอมลอยละล่องมาเต๊ะจมูกไม่ต้องบอกเลยครับรู้ได้ด้วยกลิ่นป้าแกขายก๋วยเต๊๋ยวเนื้อแน่นอนท่าทางก็งั้นๆ ครับมองดูไม่เห็นจะน่าอร่อยเลยก็เหมือนๆ กับร้านทั่วๆ ไปที่ผมเคยกิน มองดูป้ายชัดๆ เห็นเขียนว่าก๋วยเตี๋ยวเนื้อน้ำตกจะเด็ดขาดแค่ไหนต้องลองชิมครับ ผมจัดการสั่งแบบเต็มสูตรประเดิมด้วยเส้นหมี่น้ำตกลูกชิ้นเนื้อเปื่อยเอาทีเดียวครับจัดแบบเต็มๆ อร่อยหรือไม่อร่อยเดี๋ยวรู้กัน ประมาณ 5 นาทีไอ้เด็กตัวกะเปี๊ยกคาดว่าคงเป็นหลานของแกก็ยกก๋วยเตี๋ยวเนื้อเต็มสูตรมาเสริฟ ผมเอื้อมมือไปหยิบพวงเครื่องปรุงมาว่าจะปรุงรสเสียงไอ้เปี๊ยกมันบอกว่า "น้าๆ ชิมก่อนแล้วค่อยปรุง ยายเขาปรุงมาพอดีแล้ว แต่ถ้าน้าชอบเผ็ดก็เติมพริกป่นได้ รสอื่นพอดีแล้ว" แล้วได้ยินเสียงมันพรึมพรำลับหลังต่อว่าสงสัยผมจะไม่เคยกินของดี เอาลองเชื่อมันหน่อยแค่รสแรกที่น้ำก๋วยเตี๋ยวซึมซาบผ่านลิ้นบอกได้เลยครับสุดยอดมากกก รสชาดพอดีครับไม่ต้องปรุงอย่างไอ้เปี๊ยกมันบอกจริงๆ เส้นหมี่เหนียวนุ่ม น้ำซุปเข้มข้น เนื้อสดหวานลิ้น เนื้อเปื่อยนุ่มปาก มันเป็นอะไรที่ลงตัวแบบที่ผมไม่เคยเจอมาก่อนเลยครับ แอบมองรถเข็นแกชัดๆ ก็ไม่สกปรกอย่างที่คิดทีแรกก็แค่มันเก่าตามกาลเวลาเท่านั้น งานนี้เบิ้ลสองกะว่าคงจะประมาณหกสิบเจ็ดบาทแน่แต่ที่ไหนได้สี่สิบบาทครับท่านของอร่อยๆ แบบนี้ราคาแค่สี่สิบบาทกับก๋วยเตี๋ยวเต็มสูตร 2 ชามมันหาได้ที่ไหนแล้วใน พ.ศ. นี้นอกจากที่นี่ "ก๋วยเตี๋ยวเนื้อป้ามาลี" ของดีแห่งซอยร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ แอบกระซิบถามไอ้เป๊๊ยกว่าป้าแกขายมานานหรือยังไอ้เปี๊ยกมันบอกว่าขายตั้งแต่แม่มันยังไม่เกิดเลยและขายตรงนี้ที่เดียวคาดว่าน่าจะประมาณ 30 ปีได้ โอ้ตัวเราหลงโง่อยู่ตั้งนานมัวแต่กินก๋วยเตี๋ยวตามห้างหารู้ไม่ของดีอยู่ใกล้ตัวแค่นี้เอง
พิกัดความอร่อยไม่ว่าคุณอยู่หลืบไหนของกรุงเทพจะขับมาเอง นั่งแท็กซี่ หรือโหนรถเมล์มาขอให้คุณกระเสือกกระสนมาให้ถึงถนนเพชรเกษมให้จงได้จ้องดีๆ ครับตรงปากซอย 108 จะเห็นคนมุงรถเข็นเยอะๆ นั่นแหล๊ะใช่แท้แน่นอนร้านก๋วยเตี๋ยวป้ามาลีของอร่อยชั้นดีที่เห็นทีจะต้องกลับมากินซ้ำอีกแน่นอน
เปิดมุมมองเมืองไทยโดย : 4x100Utd 
(อันนี้ตัวอย่างครับเหตุการณ์ สถานที่ และตัวบุคคลเป็นสิ่งที่ผมสมมุติเขียนให้ดูเป็นตัวอย่างเท่านั้น มิใช่สิ่งที่มีอยู่จริง)
บทความข้างบนอ่านจริงๆ แล้วจะเห็นว่ามันไม่มีอะไรวิเศษวิโสตรงไหนแค่เป็นการถ่ายทอดเรื่องราวของไอ้เปื๊อกคนหนึ่งที่ได้ไปพบกับป้าขายก๋วยเตี๋ยวที่ซอย 108 แค่นั้นเอง
ผมว่าคงไม่ยากน๊ะครับใครๆ ก็เขียนได้ บทความข้างบนผมเขืยนประมาณ 5-6 นาที หลักเขียนบทความง่ายๆ ไม่ต้องอะไรมากแค่มีเราเล่าถึงใคร ใครคนนั้นทำอะไรเหตุเกิดที่ไหนแค่นี้แหล๊ะใครก็เขียนได้ไม่ต้องยึดแบบครับไม่ต้องเอาหรอกพวกคำนำ เนื้องเรื้อง บทสรุป เพราะเราจะทำบทความที่เขียนด้วยคนเพื่อให้คนอ่านไม่ใช่ทำตัวเป็นเครื่องจักรผลิตบทความเพื่อให้หุ่นยนต์อ่าน ถ้าของมันดีจริงเดี๋ยวคนมันก็เอาไปบอกต่อๆ กันเองครับ

About ""

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus suscipit, augue quis mattis gravida, est dolor elementum felis, sed vehicula metus quam a mi. Praesent dolor felis, consectetur nec convallis vitae.

Breaking